Mam czyste ręce - Janusz Kupcewicz

czwartek, 10 stycznia 2008 r.

Z JANUSZEM KUPCEWICZEM rozmawia Janusz Michałek

,,Ma słaby przegląd pola’’ - mawiał Kazimierz Górski. Jacek Gmoch dodawał: ,,Nieprawidłowo kopie’’. Ryszard Kulesza uśmiechał się: ,,Laleczka’’. Antoni Piechniczek też był krytyczny: "Brakuje mu szybkości”. Kogo dotyczą te opinie?

- Podobno mnie. Gdyby je połączyć, to nigdy nie powinienem wyjść na boisko! Tymczasem chyba coś w futbolu osiągnąłem.

Ojciec Aleksander był zawodnikiem Lechii Gdańsk, a następnie trenerem. Słyszałem opinie, że Pana los został przesądzony już w chwili narodzin.

- Coś w tym jest. Jako sześcioletni malec jeździłem na zgrupowania Warmii Olsztyn. Stałem się maskotką zespołu. Niebawem zacząłem ćwiczyć z trampkarzami. Lubiłem wyczyniać z piłką przeróżne sztuczki. Trzymałem ją na głowie, na karku, żonglowałem, a kolejne rekordy skrzętnie zapisywałem. Z tamtego okresu pewien epizod nadal wspominam z rozbawieniem.
Otóż postanowiłem przejść za ojcem do Stomilu. Odpowiedzią była 10-miesięczna dyskwalifikacja. A miałem wówczas... 13 lat. Dwa sezony później występowałem już z seniorami. Stomil awansował do drugiej ligi, a ja zostałem powołany do reprezentacji Polski juniorów.

,,Mamy następcę Lubańskiego!’’ - gruchnęło w środowisku. Jak wspomina Pan rok 1974?

(...)

Trybuna



>> Strona główna >> Zawodnicy >> Terminarz >> Informacje >> Zdjęcia >> Kontakt		>> Mam czyste ręce czwartek, 10 stycznia 2008 r. Z JANUSZEM KUPCEWICZEM rozmawia Janusz Michałek ,,Ma słaby przegląd pola’’ - mawiał Kazimierz Górski. Jacek Gmoch dodawał: ,,Nieprawidłowo kopie’’. Ryszard Kulesza uśmiechał się: ,,Laleczka’’. Antoni Piechniczek też był krytyczny: "Brakuje mu szybkości”. Kogo dotyczą te opinie? - Podobno mnie. Gdyby je połączyć, to nigdy nie powinienem wyjść na boisko! Tymczasem chyba coś w futbolu osiągnąłem. Ojciec Aleksander był zawodnikiem Lechii Gdańsk, a następnie trenerem. Słyszałem opinie, że Pana los został przesądzony już w chwili narodzin. - Coś w tym jest. Jako sześcioletni malec jeździłem na zgrupowania Warmii Olsztyn. Stałem się maskotką zespołu. Niebawem zacząłem ćwiczyć z trampkarzami. Lubiłem wyczyniać z piłką przeróżne sztuczki. Trzymałem ją na głowie, na karku, żonglowałem, a kolejne rekordy skrzętnie zapisywałem. Z tamtego okresu pewien epizod nadal wspominam z rozbawieniem. Otóż postanowiłem przejść za ojcem do Stomilu. Odpowiedzią była 10-miesięczna dyskwalifikacja. A miałem wówczas... 13 lat. Dwa sezony później występowałem już z seniorami. Stomil awansował do drugiej ligi, a ja zostałem powołany do reprezentacji Polski juniorów. ,,Mamy następcę Lubańskiego!’’ - gruchnęło w środowisku. Jak wspomina Pan rok 1974? (...) Trybuna
Projekt graficzny Positive Design Przemysław Półtorak. Opieka Krzysztof Baryła. Wszelkie prawa zastrzeżone 2007 r.